Na een rustige zomer met veel tijd voor mijzelf eindigde de zomerperiode voor mij met harde bons.

Een vriendin verbrak onze vriendschap na een confrontatie.

Zij was iemand die altijd veel vertrouwen in mij had en in mij geloofde. Ik vond het erg fijn en voelde mij daarin gesteund.

Na onze botsing hield de steun en de vriendschap abrupt op

 

Wat zij tijdens onze botsing had ontmoet bleek niet goed voor haar.

Ik baalde verschrikkelijk dat ik niet meer diegene kon zijn die aan haar eerdere beeld van mij en dat van onze vriendschap voldeed.

Dat ik blijkbaar iemand was met meer schrammen en minder zonnig van aard dan zij altijd had gedacht.

Dat zij mij in mijn nieuwe hoedanigheid niet meer wilde kennen.

 

Het gevolg bij mij was dat ik geconfronteerd werd met een diepe afschuw van mijzelf.  Haar mening over mij was doorslaggevend voor mij.

Als zij mij niet meer vond deugen dat was dat ook zo. Dan deugde ik ook niet.

 

Dus dreef ik dan op haar vertrouwen in mij?

Hoe zat het dan met mijn ZELF vertrouwen?

En verafschuwde is mijzelf onderhuids al niet langer dan dat zij dat deed??

 

De pijn die vrij kwam was moeilijk en stuwde mij richting een nieuwe kans:

Durf ik dieper te kijken naar mij en wil ik kijken naar die kanten van mezelf waar ik bang voor ben?

Durf ik mijn eigen oordeel naar mijzelf en naar de wereld los te laten en er met nieuwsgierigheid naar te kijken?

Onbevangen neer te gaan zitten bij mijn butsen en krassen?

 

Of blijf ik wijzen de ander die mij zo afwees en trek ik mij terug in mijn gekwetste schulp.

Daar heb ik een keuze in en dat is Vrijheid

En wat zal ik dan kiezen?

Wijzen naar een ander lijkt zo lekker duidelijk, mijzelf een slachtoffer voelen is heel vertrouwd en dan hoef ik niet verder te kijken……

 

In die zin is elke zo gevoelde afwijzing een kans om te testen hoe het staat met je eigenliefde en zelfvertrouwen.

En hoe kan stembevrijding mij hierbij van dienst zijn?

 

Ik kan mijn pijn leren bezingen, ik kan er met mijn aandacht naar toe gaan en au zingen en voelen wat zich wil laten horen.

Ik kan dit alleen thuis doen met de stofzuiger aan of als ik aan het strand loop.

Ik kan het ook al zingend delen in een cirkel met mensen die ook bereid zijn zichzelf te laten kennen.. .

Ik besluit dit te doen in mijn stembevrijdingsgroep.

Ik ga voor hen staan en begin met rustig ademen vervolgens mijn naam te zingen en te voelen hoe ik mijzelf aanroep.

En dan, al luisterend naar mijn lichaam, mijn klank en naar de stroom van mijn gevoelens, dienen die verborgen delen zich aan. Klinkt er van alles door in mijn stem: trillende kinderstemmetjes, metalen hardheid, en ergens doorheen iets heel helders…..

En soms loop ik vast dan kom ik even niet verder. Maar ook dat is gewoon zichtbaar en transparant

Nu kan de groep mij helpen en benoemen wat zij ervaren al luisterend naar mij. Dat is vaak al heel verhelderend.

En ze kunnen mij vragen hoe ik mij voel en wat ik nodig heb en hoe ze mij kunnen ondersteunen

Ze kunnen bijvoorbeeld zachtjes met mij mee gaan zingen of mij fysiek helpen mij te openen. Door achter mij te staan of mijn voeten vast te houden zodat ik steviger sta of net wat ik fijn vind.

Zodat ik niet langer eenzaam en verborgen ben in mijn pijn en frustraties maar ze deel en ze mag laten klinken.

En dan wordt ik gehoord! Mijn stem schalt vrij in de ether!

Ik zing van pijn naar kracht en moed.

Bij een andere zangeres zie ik haar verbetenheid smelten en veranderen in zachtheid en warmte. Haar hele gezicht is zacht geworden met kleur op haar wangen, zo mooi!

Zo doen we op zo’n avond onze maskers af en worden we zichtbaar voor onszelf en voor elkaar.

En kan een heel pijnlijke gebeurtenis een grote kans worden om jezelf te ontmoeten.

Dat wil niet zeggen dat je altijd blij hoeft te zijn met wat je tegenkomt.

En dat het met één keer zingen allemaal klip en klaar is

 

Maar door er voor open te staan kan je er compassie voor leren opbrengen

En krijg je een totaler beeld van jezelf

Bekend, erkend, liefgehad

Zo wordt je een betere vriendin voor jezelf en voor anderen

Eentje die zichzelf altijd trouw blijft