Ik ben nooit een wintermens geweest. En november is wel mijn minst favoriete maand. De hele ‘nachtschuit’ ligt dan nog voor me en die lijkt zo lang te zijn.

Ik ben nu een week zo’n beetje uit de running, lopend op halve kracht. Moe, veel keelpijn en snotverkouden.

Sommige momenten zijn heerlijk: ik mag even dingen van mijzelf die ik nooit mag, zoals grenzeloos voor de tv hangen op de bank, beetje slapen met de kat op schoot.

Samen enorm genieten van het luieren. Maar dit moet nooit te lang duren want dan word ik ongeduldig.

 

Toen kwam ik gisteren bij de huisarts vanwege mijn zere ellebogen en bleek ik ook nog eens tennisarmen te hebben. Ik tennis nooit.

Mijn gedachten reageerden direct. Want hoe moet dat dan met mijn werk in de kinderopvang? Kan ik dat wel blijven doen?

 

Tegen de tijd dat mijn zanggroepje gisteren arriveerde was ik knap angstig, geld-verdien- angsten en tot-mijn-67e-volhoud-angsten…

 

Wat fijn om deze lieve mensen weer om me heen te hebben. Samen vielen we stil en gingen we naar binnen. Afgestemd op de energie van ons vieren kwamen de woorden vanzelf.

Woorden over reiniging en longen ontstonden in mij en ik visualiseerde hoe ik mijn lichaam zuiverde met licht en met zacht water.

Spontaan zoeken wij dan ieder naar een woord of begrip in onszelf wat ons kan helpen. Woorden als Vol, Liefde en Verzorgen. Bij mij kwam verrassend het woord Kracht naar boven, ondanks mijn zieke lijf.

Na een groepsmeditatie is het duidelijk dat er veel gebeurt. Bij iedereen.

Daarna hebben we gezongen om ons lichaam te reinigen. Zingen naar de plekken die pijnlijk of verstopt voelen en waar spanning is en onszelf los zingen zodat alles weer gaat stromen.

 

Bij de solo’s namen we het thema dat we ontmoet hebben in de meditatie als focus tijdens het zingen. Ook het aankijken tijdens het zingen is belangrijk, ook al zing je nog zo heerlijk met je ogen dicht.

Op het moment dat je je ogen opent en contact maakt met de anderen die naar jou luisteren, verandert er ook iets bij jezelf.

Je zet jezelf in de wereld en dan gebeurd er iets nieuws. Het contact met de ander heeft altijd een verandering in zich. Die is niet altijd aangenaam, maar is op zijn minst wel heel verhelderend.

 

Het helpt je jezelf beter te leren kennen, en daarmee ook de ander en de wereld om je heen.

Stemwerk is zo een mooie manier om contact te leggen.

Een manier die ontwapenend en eerlijk is.

Daarom ga ik door met stemcursussen organiseren. Ook al verdient het nog maar weinig gezien het werk en de voorbereiding die er ervoor nodig zijn.

 

Ik leer zoveel over mezelf door jullie en zoveel over jullie door mezelf.

Blijkbaar brengt dit werk het meeste echte in mij naar boven.

Jullie toon te mogen horen, jullie te mogen zien in jullie ogen en me af te stemmen daarop maakt mij gelukkig.

Zo leer ik ons kennen!

 

Een grote oppepper in alle wintermisère. Daar kan geen Dr. Vogel aan tippen!

Stralende kleuren en geluk, midden in de winterkou.

Wat een schoonheid!